استادی گرانمایه می‌گفت:« شعر، رستاخیز کلمات مرده ی معمولی روزمره است». و به گفته شاعر این کتاب، شعر چیزی بیش از زبان، موسیقی و تصویر است. در این کتاب شعر، معنا مد نظر بوده و پرورده شده است. از این رهگذر حتی سبک کتابت و اعراب گذاری جهت خوانایی و بیان معنا و نیز تکمیل موسیقای کلام در نظر گرفته شده است.

سیاق در این مجموعه چیزی بین نیمایی و سپید است. و کوشش شده ایجاز به غایت باشد و واژه های ناکارا کنار گذاشته شده و بیشترین مفهوم در عمیقترین صور خیال بیان شده است. فضای شفافی از سورئالیسم و جریان آزاد ذهن در تمام مجموعه گسترده شده است.