کتاب اصول و مبانی رایانه و شبکه در مهندسی پزشکی نوشته‌ی محمدرضا سرایی، در پنج فصل اطلاعات و مهارت‌های اولیه لازم برای کاربرد رایانه در زمینه‌ی مهندسی پزشکی شرح داده می‌شود.

کاربرد رایانه در دانش پزشکی تحت عنوان یکی از حوزه های اصلی علم مهندسی پزشکی با هدف اصلی پردازش و تحلیل اطلاعات پزشکی و ارتباطات بین این اطلاعات و بیماران است. بطور کلی ارتباط رایانه با علم سلامت و پزشکی را می توان در شش سطح تقسیم بندی نمود:

1- ثبت اطلاعات و ارتباطات مربوط به آن: دریافت و نمایش علائم بیولوژیکی و حیاتی روی نمایشگر، ارتباط بین  پایانه های یک شبکه ی رایانه در بیمارستان و انتقال آن از مثلا  آزمایشگاه به بخش و یا فرستادن پیام های الکترونیکی بین بخش ها و مراکز مختلف بیمارستان و غیره.

2- ذخیره و بازیابی اطلاعات در بانک اطلاعاتی: سیستم ثبت و ذخیره اطلاعات بیمار و رایانه، امور مربوط به پذیرش و ترخیص و محاسبه ی مخارج پرونده ی بیمار و حتی ذخیره ی اطلاعات مربوط به آزمایش های رادیوبیولوژی، وضعیت بیمار، گزارش های بیمار در رایانه و غیره.

3- محاسبه و کنترل خودکار: کنترل کیفی خودکار دستگاه های پزشکی با اتصال به رایانه یا ریزپردازنده جهت بهبود کیفیت نتایج حاصل و گزارش آن.

4- شناسایی و تشخیص: مدل های تشخیصی با روش های مختلف تصمیم گیری برآوردی و سیستم های متخصص، شناسایی الگوهای مختلف در تصاویر پزشکی، تشخیص خودکار بیماری ها از روی سینگنال های حیاتی، گروه بندی و شناخت سلول های مختلف خونی و غیره.

5- درمان و کنترل: ارزیابی و کنترل میزان مایعات و مواد خونی در یک بخش مراقبت های ویژه توسط رایانه بطور خودکار و غیره.

6- پژوهش و مدل سازی: مدل سازی ریاضی، گرافیکی و مکانیکی انواع پدیده های فیزیولوژیکی بدن انسان مانند مدل سازی فیزیولوژیکی سیستم قلبی و عروقی و عوامل مکانیکی مثل فشار، جریان خون، حجم و عوامل الکتریکی مثل سیگنال های قلبی و غیره.