نویسنده: علی اصغر صفری فرد، محمد حسین ارژنگیان

در سال‌های اخیر و با پیشرفت دانش پزشکی، از PRP در رشته‌های مختلف پزشکی مثل جراحی زیبایی، جراحی پلاستیک، جراحی‌های فک و صورت، جراحی دهان و دندان، جراحی قلب، جراحی‌های مغز و اعصاب، ارتوپدی، پزشکی ورزشی، گوش و حلق و بینی، دندانپزشکی، موارد سوختگی و پزشکی پوست، مو و زیبایی استفاده می‌شود. در این روش، با بکارگیری تکنیک فرآیند جداسازی پلاسما و تغلیظ پلاکت از خون خود فرد، از آن برای خود وی استفاده می‌شود و به عنوان روشی نوین و جدید وارد دنیای طب شده است.
امروزه بر کسی پوشیده نیست که پلاکت‌ها باعث ایجاد و تسریع در بازسازی کلاژن، الاستین و ماتریکس بین سلولی شده و بالاخره باعث شادابی و ایجاد حس برتر جوانی در فرد می‌گردند. بدین علت از پلاکت تغلیظ شده برای درمان چین و چروک‌های صورت و گردن، درمان تیرگی و گودی زیر چشم، درمان چروک‌های پشت دست، برطرف کردن خطوط اخم یا خنده، کنترل و درمان طاسی و ریزش موی سر، درمان اسکار یا جوشگاه های جراحی و سوختگی، تسریع بهبودی در آسیب های فک و صورت، التیام آسیب‌های تاندونی و مفصلی، درمان کشیدگی‌ها و پیچ خوردگی‌ها به منظور باز گرداندن سریع‌تر ورزشکاران به میادین ورزشی و کم کردن دوره استراحت به خصوص در دنیای ورزش حرفه‌ای و قهرمانی استفاده می شود.
PRP به عنوان روشی برای وارد کردن غلظت بالای فاکتور‌های رشد و سایر ملکول‌های زیستی به بافت آسیب دیده برای بهینه‌سازی محیط ترمیمی بافت، پذیرفته شده است. با این حال، همگی فرآورده‌های PRP مشابه نیستند. حجم خون کامل گرفته شده از بیمار، میزان کارایی روش استحصال پلاکت‌‌ها، حجم نهایی پلاسمایی که در آن پلاکت معلق است، وجود یا عدم وجود گلبول‌های سفید یا قرمز خون و اضافه کردن ترومبین یا کلسیم کلراید برای فعال سازی همگی می‌توانند بر روی ویژگی های فرآورده نهایی PRP اثر بگذارند.