رابرت بروس در کتاب دینامیک اختری: نگرشی نوین به تجربه‌ی خارج از کالبد، همه مباحث نظری را به کناری نهاده و با بهره‌گیری از تجربیات همه طرق، فرقه‌ها و آیین‌های عرفانی شرقی و غربی تلاش نموده است تا راهکاری عملی برای وصل به مراتب بالاتر وجود انسانی را به صورت یک خودآموز فشرده منتشر نماید.

گرایش به عالم ماوراء و جلوه‌های نورانی عالم نادیدنی گرایش و غریزه‌ای است که در نهاد آدمی قرار دارد و قدمت آن به درازای قدمت تاریخ انسان است، زیرا این غریزه ریشه در فطرت بشری دارد؛ غریزه‌ای که زبان مشترک همه آدمیان است. آدمی از همان دم که به زمین، یعنی گاهواره طبیعت و عالم حس و شهادت هبوط کرد، میل به عروج به عالم والا را داشت، زیرا عالم حس و طبیعت، عالم علایق و شهوات و در نتیجه عالم ناکامی، تناقض و تضاد خواسته‌ها منجر به اختلاف، جنگ، ناآرامی، اضطراب و تباهی او می‌شود. این اضطراب، لاجرم باید جایی به سکون و ثبات برسد. آدمیان وصول به این آرامش را سعادت ابدی دانسته و آن را در گرو اتصال مطلق به مبدأ مطلق هستی می‌دانند. از شرق تا غرب عالم از بدو پیدایش حیات این شوق و انگیزه در نهادآدمی بوده، هست و خواهد بود.

در شرق آسیا سنت‌های مختلف عرفانی، نظیر عرفان هندویی، عرفان بودایی، عرفان چین و چینی و ذِن وجود دارند که همگی تحت یک حکم قرار می‌گیرند. در غرب نیز سنت‌های عرفانی مختلفی از شمنیسم در میان سرخپوستان تا فرقه‌های عرفانی رشد یافته در مهد آیین مسیحیت می‌توان نام برد.