واقعۀ کربلا حقیقتی است که در طول تاریخ در حال درخشندگی است، سرّی آسمانی است که در سال 61 هجری ظهور زمینی پیدا کرد، تا زمینیان بتوانند با حقیقت قدسی آن که سبب زدودن حجاب از چهرۀ منور اسلام شد آشنا شوند. و گلوی مبارک حسین (ع) محل ظهور آن حقیقت است. ازاینروست که پیامبر (ص) و فاطمه (س) چنین گلویی را میبوسند، تا ما را از این ظاهر به آن باطن رهنمون شوند، و در مواجهه با حقیقت کربلاست که اشک میریزند.

هر سال روح و نور کربلا تجلی میکند تا بتوان به یاری افقی که امام حسین (ع) مینمایاند، زندگی را بازخوانی کرد. هر سال جلوهای از نور حسین (ع) و کربلا به صحنه می آید تا حجاب های زمانه را بشناساند و جرئت شکافتن آنها را به شیعیان بدهد.
اینک، در آستان محرمی دیگر، مبلغان قصد رحیل کردهاند تا پیام کربلا را منبر به منبر بازگویند و مجلس وعظ بنا نهند. مجلس وعظ کلاس نیست که یادآوری دانسته های پیشین برای مردم است، نه تعلیم نادانسته ها، و کلاس است که درس های مکتب حسینی پایان یافتنی نیست.