این کتاب خاطرات مشترک من و همکار مرحومم سید همت شهریاری است که ایشان طی یک حادثه تلخ جان خودش را مقابل دیدگان بنده از دست داد.

بخش های از متن کتاب:

یک روز که شیفت بعد از ظهر در اتاق برق شرکت با همکارم آقا همت تنها بودم حرف از ورزش و مسابقات ورزشی شد.آقا همت گفت من خاطره ای دارم از دوران نوجوانی که به ورزش کشتی خیلی علاقه داشتم. از آنجایی که همت خیلی خوش بیان بود وبا لهجه ی زیبای کردی خیلی زیبا خاطره تعریف می کرد گفتم چقدر خوب.تعریف کن برایم.همت شروع کرد به تعریف کردن خاطره:
نوجوان که بودم با برادرم که از من بزرگتر است در خانه خیلی کشتی میگرفتیم. منتظر فرصت بودیم تا خانه خلوت شود و پدر ومادر به مهمانی بروند و ما کشتی بگیریم. تشک پهن میکردیم و یاعلی. این علاقه در من بود تا دبیرستان  اعلام کرد که از بین دانش آموز ها قرار است برای کشتی استان یک نفر را انتخاب کنند.من نیز ثبت نام کرد. تا آن موقع هنوز هیچ تمرینی تحت نظر مربی انجام نداده بودم و تمام فنون کشتی که بلد بودم یا در تلویزیون دیده بودم یا هنگام کشتی گرفتن با داداشم بلد شده بودم که احتمالا بعضی از آن­ها صحیح  نبود. روز موعود فرا رسید....