کتاب کمک‌های اولیه از سوی جمعیت صلیب سرخ برای آموزش ابتدایی کمک‌های ضروری مورد نیاز در زمان حوادث و آسیب دیدگی‌ها برای عموم مردم منتشر شده است.

کمک‌های اولیه مجموعه اقدامات و مراقبت‌هایی است که هنگام وقوع حادثه صورت می‌گیرد. هدف اصلی از این اقدامات جلوگیری از مرگ، پیشگیری و جلوگیری از پیشرفت ضایعات، صدمات و عوارض بعدی و یا کاهش درد و رنج مصدوم پیش از ارجاع به پزشک و پیش از انتقال به مراکز درمانیست. این اقدامات می‌توانند شامل اقدامات جسمی و یا روحی باشند.

هدف امدادگر، نجات و یا زنده‌نگاه داشتن شخص یا اشخاص آسیب‌دیده است. در راستای این هدف اصلی، امداد گر باید ابتدا از ایراد صدمات جدید جلوگیری نموده و جلوی شدت یافتن عارضه را بگیرد. در مرحله بعد، امدادگر موظف است تا ضمن تدارک امکانات درمانی برای بیمار و یا رساندن بیمار به محلی که این‌گونه تدارکات در آن فراهم است (مثل بیمارستان)، اقداماتی را در حد توان برای بهبود حال بیمار انجام دهد.

یادگیری کمک‌های اولیه از یک کتاب راهنما یا یک دوره آموزشی، با آن‌چه در واقعیت اتفاق می‌افتد کاملا مشابه نیست. اکثر ما در برخورد با «موارد حقیقی» دچار نگرانی می‌شویم. با مقابله کردن با این نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غیر‌منتظره خواهیم بود. هر آنچه در توان دارید، انجام دهید. علم کمک‌های اولیه، سختگیر نیست و خطاهای انسانی را می‌پذیرد. حتی با درمان مناسب و سخت‌ترین کوشش‌های شما، امکان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضی وضعیت‌ها حتی با بهترین مراقبت پزشکی، به ناچار به مرگ منتهی می‌شوند. اگر در حد توان تلاش کنید، وجدان شما آسوده خواهد بود.

خطرها را ارزیابی کنید اصل طلایی و اولیه آن است که «اول سعی کنید ضرر نرسانید». باید از درمانی استفاده کنید که به احتمال قوی برای مصدوم مفید واقع می‌شود و نباید فقط از جهت اینکه کاری انجام داده باشید، درمانی را به کار ببرید که در مورد کارایی آن اطمینان ندارید. اصل «انسان نیکوکار»، از افرادی که در وضعیت اورژانس برای کمک به دیگران پا به صحنه می‌گذارند، حمایت می‌کند ولی از افرادی که حد و مرزهای پیشرفته شده را زیر پا می‌گذارند، پشتیبانی نمی‌کند.

در بخشی از کتاب کمک‌های اولیه می‌خوانیم:

خفگی در کودکان (۷-۱ ساله)

کودکان خرد سال فوق‌العاده مستعد خفگی هستند. کودک ممکن است در اثر غذا دچار خفگی شود یا آن‌که به علت گذاشتن اشیای کوچک در داخل دهان، راه تنفسی خود را مسدود کند. در برخورد با کودک دچار خفگی، باید به سرعت وارد عمل شوید. در صورت بی‌هوش شدن کودک، برای شروع احیای تنفسی و ماساژ قفسه سینه آماده باشید. در این حالت، عضلات حلق می‌توانند شل شوند و برای انجام احیای تنفسی، فضای کافی در حلق ایجاد کنند. تشخیص انسداد ناکامل سرفه و زجر تنفسی، اشکال در صحبت کردن، انسداد کامل ناتوانی در صحبت کردن، تنفس یا سرفه و نهایتا از هوش رفتن. اهداف برطرف کردن انسداد - در صورت لزوم، فراهم کردن شرایط انتقال فوری به بیمارستان

١) اگر کودک می‌تواند نفس بکشد، او را تشویق کنید که به سرفه کردن ادامه دهد؛ ممکن است با این کار، انسداد برطرف شود.

۲) اگر نشانه‌های ضعف در کودک آشکار شده و یا او تنفس و سرفه‌اش را قطع کرده است، چند ضربه به پشت او بزنید. کودک را کاملا به جلو خم کنید و با استفاده از کف دست، حداکثر ۵ ضربه به فضای بین دو کتف وارد کنید. دهان کودک را بررسی کنید.