کتاب دوره‌ها و برنامه‌های میان رشته‌ای نوشته‌ی هاریت رابلز، به بررسی چگونگی برگزاری دوره‌های تحصیلی میان رشته‌ای و آموزش تلفیقی می‌پردازد. مسائل میان رشته‌ای، طراحی دروس و برنامه‌های میان رشته‌ای، مدیریت و اجرای برنامه‌های میان‌رشته‌ای و راهنمای تهیه‌ی درس‌های میان رشته‌ای از مباحث اصلی این اثر هستند.

در بخشی از کتاب دوره‌ها و برنامه‌های میان رشته‌ای می‌خوانیم:

مشکلاتی که در طراحی برنامه درسی میان رشته‌ای با آن مواجه‌ایم به طرق متعدد مشابه همان‌هایی است که در هر برنامه‌ریزی درسی دیده می‌شود. نه تنها آنچه تدریس می‌شود، بلکه به چه کسانی تدریس می‌شود و سطح دانش و مهارت آن افراد به چه میزان است را باید مورد توجه قرار داد. عرض، عمق و پیوستگی باید مد نظر قرار گیرد (دیویس 1995، ص 58). دیویس از توجه زیاد به شمول برحذر می‌دارد.

وقتی همه‌ی افراد تیم درباره‌ی آنچه دانشجو باید بداند باور وثیق داشته باشند، میزان شمول خود به عنوان مسئله مطرح است. اساس درس میان رشته‌ای انجام کاری است که در یک درس رشته‌ای نمی‌تواند انجام شود. هدف کلی ابداع یک موضوع جدید است، نه صرفاً ارائه‌ی موضوعی قدیمی به شکلی متفاوت. این کار برای اساتید آسان نیست. چنان که دیویس یادآور می‌شود «امروزه هم هنوز اساتید، با اندک استثنائاتی، به عنوان متخصصان رشته‌ای تربیت می‌شوند. آنان کار خود را با رشته آغاز می‌کنند. بسیاری از اساتید تجربه‌ی زیادی در ابداع موضوع ندارند، زیرا روش سنتی تدریس موضوع داده شده است»