امید فدوی در کتاب بررسی انواع الگوریتم‌های اجماع در ارزهای دیجیتال، لیست الگوریتم ارزهای دیجیتال را به شما معرفی می‌کند و مزایا و معایب هر کدام از آن‌ها را برایتان می‌گوید.

الگوریتم‌های اجماع که به نام الگوریتم‌های ارز دیجیتال نیز شناحته می‌شوند، در واقع راهکاری هستند که هر کدام از ارز‌های دیجیتال و شبکه‌های بلاک چین برای خود استفاده می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های بلاک چین و در پی آن ارز‌های دیجیتال، غیر متمرکز بودن آن‌هاست. اگر بخواهیم به زبان ساده غیر متمرکز بودن را تعریف کنیم باید بگوییم در این حالت اطلاعات و مواردی که در سیستم وجود دارند در یک سرور مرکزی ذخیره و یا پردازش نمی‌شوند. در این حالت تمامی اطلاعات به صورت پخش شده در چندین دستگاه نگهداری می‌شود. به سرور‌هایی که این اطلاعات را نگهداری می‌کنند به اصطلاح نود یا گره گفته می‌شود.

در بخشی از کتاب بررسی انواع الگوریتم‌های اجماع در ارزهای دیجیتال می‌خوانیم:

ریپل یک پروتکل و پلتفرم پرداخت است که بر روی بستر بلاک چین پیاده سازی شده است. هدف ایجاد ریپل، استفاده‌های مالی و ارزی و ایجاد درگاه‌های پرداخت عنوان شده است. در پروتکل ریپل، هر گره (برای مثال گره X)، یک لیست منحصر به فرد دارد. اطلاعات درون این لیست شامل گره‌های دیگر قابل اعتماد در شبکه توسط گره X است.

در این پروتکل حداقل 40 درصد از گره‌های موجود در لیست منحصر به فرد گره X باید در لیست دیگر گره‌ها نیز باشد. برای این که در این اجماع یک تراکنش تایید شود، باید هر گره مجموعه‌ای از تراکنش‌ها را منتشر کند و پس از آن رای گیری از سایر گره‌های موجود در لیست شروع می‌شود. پس از انجام رای گیری گره‌های باید لیست منحصر به فرد خود را در ارتباط با این گره به روز رسانی کنند.