کتاب فارس و فارسی کرمانشاهی: درآمدی با واژه نامه‌ای گذرا نوشته‌ی امیر رضا عطری کرمانشاهی، پژوهشی درباره‌ی نژاد فارس کرمانشاهی و لهجه‌ی فارسی کرمانشاهی است و در دنباله‌ی این نگاه، به بحث های پیوند نژاد و لهجه، ریشه‌شناسی تاریخی، زبان‌ شناسی، هویت فرهنگی، فرهنگ در دین و ... پرداخته است.

امیر رضا عطری کرمانشاهی این کتاب را به علت ناچیز بودن پیشینه‌ی تحقیق در موضوع‌های تخصصی مطرح شده‌اش در وضعیت هویتی آشفته‌ی وقت، یک وظیفه‌ی فرهنگی فوری و ارزیابی شتاب‌ زده و پیشگفتاری، بر این بحث‌ها می‌داند، که واژه‌نامه‌ای کوتاه را نیز نشانه‌وار، در کنار گفتار‌های طرح شده، به نمایش گذاشته است. در حقیقت، این کار، تلاشی در راستای مطالعات میان رشته‌ای علوم ادبی و علوم دینی، برای نشان دادن کاربرد مستقیم علوم انسانی به مرکزیت علوم اسلامی، در زندگی و پشتوانه‌ی کمال انسان و جامعه است که با قرار دادن موضوع کتاب به عنوان یک اصالت، دفاع و رهگیری شده است.

در بخشی از کتاب فارس و فارسی کرمانشاهی: درآمدی با واژه نامه‌ای گذرا می‌خوانیم:

در بیشتر دوره‌های تاریخی، بزرگترین شهر غرب ایران و فرماندهی سپر دفاعی آن و مرکزیت منطقه‌ی کرمانشاهان، شهر کرمانشاه بوده، لذا حکومت‌ها همیشه به این پهنه و شهر و حضور در آن‌ها توجه ویژه‌ای داشته‌اند. حضور فارس‌ها، زبان فارسی، فارسی زبانان و فارسی فرهنگان در این استان و با تمرکز بر شهر کرمانشاه، پدیده‌ای ممکن و گریزناپذیر بوده و می‌باشد. از اقامت‌های نسبتا متمرکز وابسته به کشور ایران از این دست که با مثال زدنشان، درک این اقامت‌های هدفمند، ملموس تر شود: الگوی ایرانی: غیر تهرانی‌های تهران، سیستانی‌های گلستان، کرد‌های خراسان و... . و الگوی غیر ایرانی: عرب‌های قم، کولی‌های شرق و جنوب ایران، هزاره‌های مشهد و ...