طاهره عزیزی در کتاب علیرضا افتخاری (دیسکوگرافی و حقوق بشر) به شرح آلبوم‌ها و گردآوری اشعار مربوط به آوازهای این خواننده کشور ایران می‌پردازد.

علیرضا افتخاری مهیاری زاده‌ی 1335 شمسی در اصفهان است. به گفته‌ی خودش از شاگردان کلاس جلال تاج اصفهانی (به نظر بیشتر از روی احترام و اِرادت به اخلاق و مَرام نیک ایشان است) و استاد آواز مکتب اصفهان است. او برندۀ جایزۀ اول آواز در دومین آزمون باربد (1356 ش) به داوری اساتید موسیقی استاد علی تجویدی، استاد علی اکبر شهنازی، دکتر مهدی فروغ، دکتر مهدی برکشلی، دکتر داریوش صفوت است. افتخاری با کارنامه‌ی بُلند و خوب، زمان را برای برخی متوقف کرد. آلبوم‌های پُر شمار و تک آهنگ‌های بیشتر مناسبتی از اوج، توانایی حنجره و انعطاف صدای او نکاسته است. در واقع این وجهه‌ی تمایز او است. آثار پُرشمار در موسیقی ردیفی، موسیقی برنامۀ گل‌ها، نغمه‌های محلّی، ترانه‌های عامیانه، ترانه‌های کوچه‌بازاری، مراثی مذهبی و حتّی بازخوانی آثار مشهور موسیقیدانان جاودان (پیش از سال‌های 1357 ش) که اختصاصاً برای صدای بانوان خواننده ساخته شده بود، گواه این ویژگی صدای اوست.