مهمترین مشکل دانش آموزان و دانشجویان تو رشته کامپیوتر درس برنامه نویسیه و همیشه به این درس مثل یه غول بی شاخ و دوم نگاه می‌کنن و فکر می‌‌کنن هیچ وقت این مسئله حل نمیشه ،شاید حتما باید مخ کامپیوتر باشن تا بتونن این درس و پاس کنن ، خیلی موقع‌ها قبل از امتحان دست به دامن این و اون میشن که قبل امتحان یه نفر پیدا بشه و معجزه کنه یه دفعه همه چیزمثل برق بره تو مخشون .بعد از امتحانم دست به دامن استاد میشن که یه نمره ای به ما بده تا این درسو پاس کنیم ، اما نمی دونن عاقبت این کار جز پشیمونی تو آینده چیزیو به ارمغان نمیاره . منم یکی مثل شما بودم که تو دبیرستان با حفظ کردن برنامه رفتم سر جلسه وآرزو می‌کردم غیر سوالای کتاب چیزی طرح نشده باشه،اما وقتی وارد دانشگاه شدم تو اولین روز با کسی آشنا شدم که دید منو نسبت به برنامه نویسی عوض کرد وتموم فکر و ذکر منو با برنامه نویسی ساخت ، از اون روز به بعد من عاشق برنامه نویسی شدم و تو طول تحصیلی انقد پیشرفت کردم که استاد منو با خودش به شرکت برنامه نویسیش برد و من شدم یه برنامه نویس ...

خدا استاد مرحوممو بیامرزه ، من فقط برای شادی روح اون این کتاب رو نوشتم و تقدیمش می‌کنم به خودش. از شمایی هم که وقت گذاشتید و این کتاب رو می خونید، می‌خوام برای شادی روحش یه فاتحه بفرستید.