کتاب «گفت و شنید» از احمد کسروی که گفتگویی است میان او و سه تن دیگر بدینسان آغاز می شود :
الف ـ مدتیست می شنویم که شما بمذهب شیعه ایراد میگیرید. من چون شما را از تبریز می شناختم به آقایان گفتم میرویم و خودمان صحبت میکنیم. حالا میخواهیم بفهمیم نظر شما چیست؟ چه ایرادی به این مذهب دارید؟
د ـ شما چرا کتاب «داوری» را نخوانده اید؟
الف ـ آن کتاب را من دیدم. حقیقت اینست که سواد ما تا آن اندازه ها نیست یکی هم زبان آن کتاب سخت است. یکی هم چه مانع دارد یکی دو ساعت با ما صحبت کنید.
دـ اول میخواهم بپرسم مقصودتان مجادله است یا چیز فهمیدن؟!
الف ـ البته مقصودمان چیز فهمیدنست. از مجادله چه نتیجه حاصل میشود.
د ـ درآن صورت خواهشمندم مطلبی را که میشنوید و مخالف عقیده‌ی شماست زود نرنجید. یکی هم نااندیشیده پاسخ ندهید. خدا اندیشه را بما داده که هر سخنی را اول بیندیشیم و بعد بزبان آوریم.