نویشندگان: دیل کارنگی،جیمز آلن و الا وایلر

مترجمین: محمدجواد پاکدل و مسعود میرزایی

موفقیت در هر کار مستلزم تحمل رنج و مرارتهای بسیاری است که برای رسیدن به توفیق، باید بهای آن را پرداخت. افرادی هستند که در راه رسیدن به توفیق، ‌از تحمل زحمت و محرومیت سر باز می‌زنند که این خود به معنی گذشت و چشم پوشیدن از موفقیت است. کسی که استعداد دارد، اگر یاد بگیرید که چطور از استعدادش استفاده کند، کاملاً موفق می‌شود و آن‌چنان به رضایت خاطر و آرامش درون دست می‌یابد که شناخت آن برای افراد غیر هم‌سطح خودش مقدور نیست. شاید حرف بیهوده یی نباشد اگر بگوییم شناخت شکست و دریافت دلایل آن هم، از جمله رموز موفقیت به شمار آید. اما غمبار ترین مساله این است که انسان،‌در سنین پیری و ایامی که نیروی جبران را از دست داده،‌پی ببرد که شکست‌خورده است. تلخ ترین حقیقت این است که انسان در سالهای ناتوانی و و پایان عمر، پی ببرد که از استعداد هایش به حد کافی بهره نگرفته و یا اینکه آن‌ها را در راه غلطی به کار برده است. تلخ تر از این حقیقت آن است که دریابد اشتباهش دیگر غیر قابل جبران است …