حرف برای گفتن زیاد است. نه یک یا دو موضوع که ده ها مطلب ریز و درشت هجوم می آورند و لاجرم کار من افسار زدن به ذهن چموش و بازیگوشی می شود که تاب ایستادن ندارد. از روزمرگی های مکرر بگویم یا از سرخوردگی هایی که بی امان از آسمان نازل شد؟ از دل بی طاقت و زخم دار بگویم یا ...؟

گذشته ها گذشت هرچند جای زخم هایی که در سینه ام جا خوش کرده اند همچنان تازه و خون چکان است... عادت، معجزه ی انسان است. عادت می کنیم، پس هستیم!

کلاغ اما خرق عادت است.

همان ذهن چموش و بازیگوش هر آن نهیب می زد که بلند شو، حرکت کن، به پیش، چشم انداز روشن است. عادت مرضِ
مزمن است اما به تجربه، خرق عادت مرضِ حاد است. کلاغ حاصل استیلاءام به مرض مزمن عادت و ابتلاءام به مرض حاد خرق عادت است!