سیداشرف الدین حسینی قزوینی معروف به گیلانی با نام مستعار «نسیم شمال» از شاعران مشهور، محبوب و مردمی دوره ی مشروطه است. از شرح زندگی این شاعر اطلاعات چندانی در دست نیست؛ اما چنین به نظر می رسد که در سال 1287هجری قمری به دنیا آمده باشد. خود شاعر موطن خود را قزوین ذکر کرده؛ اما در دایره المعارف مصاحب و لغت نامه ی دهخدا، سال تولدش را 1288 آورده اند و نیز برخی از تذکره نویسان موطن و محل تولدش را شهر رشت نوشته اند؛ اما به گفته ی صریح شاعر:
بنده در قزوین به دنیا آمدم
چندی از بهر تماشا آمدم
آمدم از غیب مطلق ناگهان
چند روزی سوی گلگشت جهان

سیداشرف الدین، مردمی ترین شاعر انقلاب ملی است. او در هر فرصتی برای پیشبرد مقاصد انقلاب با قدرت قلم و شیوایی شعرهایش استفاده می کند و با زبان شعر و طنز و بیانی عامیانه، نابسامانی های جامعه و درد و رنج ملت را باز می نمایاند؛ اما فضای آزادانه ی پس از اعلان مشروطه از سوی مظفرالدین شاه چندان دوامی ندارد و با مرگ این پادشاه قاجار در 24 ذیقعده ی سال 1324هجری قمری، فرزندش محمدعلی میرزا بر اریکه ی سلطنت ایران تکیه زده و شاه ایران، اتابک امین السلطان را که در دوره ی آشفتگی ایران به شدت با مشروطه مخالف بود، به صدارت عظمی منصوب می کند و او شاه را وامی دارد که از امضای قانون اساسی مصوب مجلس اول خودداری و دستور انحلال مجلس را صادر کند. در این هنگام، سید در مسمط مخمسی که نامش را فاتحه می نهد و آن را در روزنامه ی نسیم شمال چاپ می کند، مردم را نسبت به این عمل محمد علی میرزا آگاه کرده و بسته شدن مجلس را فاتحه ای برای مرده ای به نام مشروطه، می خواند.