ترجمه کنندگان: امیرحسین جلالی فراهانی، حسین قنبرنژاد، سید محمدحسین سر کشیکیان

شیوه های کمی، در پژوهش های دانش اجتماعی (به طور کلی) و در جرم شناسی/عدالت کیفری (به طور ویژه)، یک گرانیگاه به شمار می آیند. از هنگام پیدایش این گرایش، پژوهشگران شیوه های کمی گوناگونی را برای شرح خاستگاه ها، الگوها و پاسخ ها به بزه و بزهکاری برگزیده اند و این مسیر پژوهشی، اطلاعات توصیفی مهمی را پدید آورده که مبنای بسیاری از نظریه ها و سیاستگذاری های عمومی ]در حوزه های[ جرم شناسی/عدالت کیفری را شکل داده است.

در ربع قرن گذشته، پیدایش و گسترش رایانه ها و برنامه های کاربردی پیشرفته، به رشد ابزارهای روش شناسی و آماری ای منجر شده که برای تبیین بسیاری از موضوعات پژوهشی جرم شناسی/عدالت کیفری به کاررفته اند. کوتاه سخن آنکه، هم اکنون حوزه جرم شناسی کمی به طور منظم، شگردهای کمی با هر میزان پیچیدگی را به کار می گیرد و نه تنها به پیشرفت های رخ داده در ساختارهای داده های طولی، تجربی و چندسطحی می پردازد، بلکه ملاحظه های روش شناختی یا ارزشیابی ماهوی موردنظر جامعه جرم شناسی/عدالت کیفری را نیز بررسی می کند.