کتاب کنکاشی در تناسخ و مقایسه آن با رجعت توسط محسن بهشتی پور به تحریر در آمده است. مرگ شروعی دوباره، سفری زیبا است، برای بنده بسیار عجیب است که چرا علماء و اندیشمندان، بزرگان دینی، موضوع و بحث مرگ را آن‌گونه که شایسته و بایسته است برای مردم بیان نمی‌کنند.

چرا انسان‌ها این قدر از مرگ گریزان و فراری هستند؟ آیا مفهوم «مردن» با «مرگ» یکی است؟ آیا شما اختلاف بین این دو را می دانید؟ چه طور تا به حال درباره‌ی این دنیای خاکی و فانی این قدر تحقیق، بررسی و اطلاعات داریم اما درباره‌ی سفر آخرتمان هرگز! آیا فکر نمی‌کنید یکی از علت‌های اصلی این باشد که از مرگ خود می‌ترسیم؟ یا به جهت اعمال خوبی که انجام نداده‌ایم؛ از عقوبت الهی گریزانیم؟ … در حالی که اگر مردم واقعاً بفهمند مرگ چقدر زیباست؛ همگی آن‌ها برای مهیا شدن و رسیدن به این سفر باشکوه، مشتاقانه تلاش می‌کنند تا هر چه زودتر آماده‌ی سفر شوند؛ واقعاً هر چه می‌کشیم از عدم آگاهی خودمان است. آدمی از اولین روزهای تاریخ حیات فکری خویش به تأمل در ماهیت «مرگ» پرداخته و این کاوش همچنان ادامه دارد. مرگ، واقعیتی است غیر قابل انکار! رسیدن به مرگ برای هر موجود، ضروری‌تر از حیات اوست.

مرگ بسیار شیرین است چرا که خداوند هیچ گاه زندگی را از مخلوقاتش نخواهد گرفت. به بیانی با مرگ تنها کالبد مادی از بین خواهد رفت اما همچنان روحمان باقی است. باید این موضوع را درک کنیم که ما همیشه زنده‌ایم؛ بخشش ، رحمت و نعمت خداوند آن قدر نامتناهی می‌باشد که از روزی که مخلوقاتش را خلق کرد؛ هیچ گاه آنان را از بین نمی‌برد و تنها مخلوق از دنیا و مکانی ( چه بسا فانی) به دنیا و اماکنی فناناپذیر و جاویدان گام می‌نهد … البته ترس از مرگ از ویژگی‌های انسان است. آدمی غیر از علاقه به حفظ حیات خویش، آرزوی ابدی نیز دارد. او می‌خواهد به حیات ابدی دست یابد؛ جاودان و ماندگار بماند از این رو با تمام توان با عوامل پیری و مرگ می‌جنگد؛ برای دست یابی به چشمه‌ی حیات و راز بقا می‌کوشد … در کتاب کنکاشی در تناسخ و مقایسه آن با رجعت؛ از مرگ، عوامل ترس از مرگ، روح، ماهیت روح، تناسخ و رجعت سخن به میان آمده.