کتاب نقاشی و داستان رستم در چند قرن پیش از شاهنامه به قلم مجید خالقیان به تحریر در آمده است.

شاید تصور وجود داستان‌های مرتبط با رستم دستان، پهلوان بزرگ ایرانی در متون به جا مانده از کشور چین، آن هم چند قبل قرن از سروده شدن شاهنامه، کمی دشوار باشد، اما مهاجران سغدی که به چین راه یافته بودند، چنین داستان‌هایی را به یادگار گذاشته اند.

سُغد باستان یکی از مناطق ایرانی نشین آسیای مرکزی بوده و همواره فرهنگ ایرانی در آن منطقه از جایگاه قابل توجه برخوردار بوده است؛ از بخش‌های مهم این منطقه می‌توان به سمرقند و بخارا اشاره کرد که بعد از اسلام پایگاه مهمی برای فرهنگ ایرانی شد. زبان سغدی که از زبان‌های ایرانی شاخه شمال شرقی است، نقش مهمی در جهان باستان داشته و در آسیای مرکزی به عنوان زبان میانگان (میانجی) مطرح بوده است.