کتاب زنجیرهای پنهان: بررسی و تحلیل چهار مانع درونی در اجرایی کردن اهدافمان اثر علی انصاری لاری، از چهار مانع مهم و اساسی که باعث می‌شود کارمان را آغاز نکنیم، سخن می‌گوید. موانعی مانند ترس، خودکم بینی و احساس بی‌ارزشی، تاییدطلبی و کمال‌گرایی

مسیر رسیدن به اهداف مسیر پیچیده و عجیب و غریبی است و الزاما هم اینکه ما تلاشمان را انجام دهیم پس قطعا به آن هدف می‌رسیم و دنیا و کائنات با همراه می‌شوند شاید دلیل قطعی برای رسیدن به هدف نباشد. باز هم تاکید می‌کنم "الزاما هم اینکه ما تلاشمان را انجام دهیم پس قطعا به آن هدف می‌رسیم و دنیا و کائنات با همراه می‌شوند شاید با واقعیت‌های زندگی متناسب نباشد و این چنین قانون قطعی و مسلمی را نمی‌توان حکم کرد" اما مخاطب صحبت‌های من افرادی هستند که می‌دانند چه کارهایی باید انجام دهند اما از انجام آن کار سرباز می‌زنند. اینکه بدانیم چه کاری را باید انجام دهیم و در صورتی‌که توانایی و شرایطش را داشته باشیم مهم این است که کار را انجام دهیم و حتی اگر به نتیجه مطلوب نرسیم بهتر از هیچ کاری کردن و دست روی دست گذاشتن است است. مهم‌ترین عامل رشد درونی تلاش کردن است نه اینکه نتیجه چه خواهد شد.

از شکست هم باید صحبت کنیم. همیشه برای ما از موفقیت و موفقیت‌ها صحبت کرده‌اند و زیاد از شکست برای ما صحبت نمی‌کنند واقعیت این است که ما موظفیم که به کاری که فکر می‌کنیم درست است و فکر می‌کنیم کار صحیح و مناسبی است و برای ما و دیگران فایده دارد عمل کنیم اینکه فقط عمل کنیم مهم‌ترین موضوع کارماست فارغ از اینکه در نهایت نتیجه چه خواهد شد ممکن است نتیجه کار ما به شکست بیانجامد یا به نتیجه دلخواه خود برسیم و همیشه باید خودمان را برای این موضوع پذیرش نتیجه آماده کنیم. حالا قصه از کجا شروع می‌شود؟

قصه از این سوال مهم شروع می‌شود که چرا ما برای ایده‌هایی که به ذهنمان می‌رسد و انجامش هم شدنی و ممکن است تلاشی نمی‌کنیم.