در ماهنامه الکترونیکی نجومی ساروس - شماره 28 می‌خوانید:

مسیه‌ی شماره ۵۷ که سحابی حلقه نیز نامیده می‌شود، یک سحابی سیاره‌نمای معروف در صورت فلکی چنگ رومی یا همان شلیاق است. سحابی حلقه به همراه سه سحابی سیاره نمای دمبل، دمبل کوچک و سحابی جغد، تنها سحابی‌های سیاره نمای لیست مسیه هستند.

نواحی روشن از گاز یونیزه، نه تنها کنار ستارگان تازه متولد شده، بلکه اطراف ستاره‌هایی که آخرین مراحل زندگی خود را سپری می‌کنند نیز دیده می‌شود. در چرخه‌ی تکاملی ستاره و در مرحله‌ی هلیوم سوزی، ممکن است ناپایداری‌هایی بروز کند. برخی ستاره‌ها شروع به تپش می‌کنند، درحالی که در دیگر ستاره‌ها ممکن است تمام اتمسفر بیرونی به فضا پرتاب شود.

سحابی سیارہ‌نما نوعی سحابی گسیلشی است. این سحابی‌ها زمانی تشکیل می‌شوند که یک ستاره‌ی غول سرخ در حال مرگ، لایه‌های بیرونی گاز خود را در فضا رها می‌کند و خود به یک ستارهی کوتوله‌ی سفید که اندازه‌ای در حدود زمین دارد تبدیل می‌شود. تنها زمانی که ستاره تمام سوخت خود را مصرف کند می‌تواند تا این حد فشرده شود.

این اتفاق چیزی حدود شش تا هشت هزار سال پیش برای ستاره‌ی مادر سحابی حلقه رخ داده است. این ستاره‌ی کوچک، هسته‌ی ستاره‌ی اولیه و بسیار گرم است. تابش فرابنفش ستاره، گاز در حال انبساط را در سحابی سیاره‌ای به یون تبدیل می‌کند. مدت عمر این سحابی‌ها کوتاه است و در مدت چند ده هزار سال، سحابی‌های سیاره‌ای در محیط بین ستاره‌ای محو می‌شود.