کتاب اسطوره‌شناسی آسمان شبانه نوشته شروین وکیلی، جامعه‌شناس و پژوهشگر تاریخ‌ و فرهنگ ایران است.

ایرانیان، از کهن‌ترین مردمانی بودند که به آسمان نگریستند و بازتابی از باور‌ها و داستان‌های جاری در اطرافشان را بر آسمان منعکس کردند. سنت اخترشناسیِ ایرانی، یکی از کهن‌ترین خوشه‌های دانایی در این زمینه است و جایگاه و نقش ایـرانیان در صورت‌بندیِ آنچه امروز چشمِ اختر‌شناسان در آسمان می‌بیند، بی‌تردید از دستاوردهای سایرِ تمدن‌ها، بزرگ‌تر و موثر‌تر بوده است. این در حالی است که میراث نجوم ایرانی در دو قرن گذشته، هم نادیده انگاشته شده و هم به تدریج از یاد‌ها رفته است.

چرا نام ماه‌های سال به این ترتیب نهاده شده است؟ چرا این نمادهای برای برج‌های دوازده‌گانه انتخاب شده است؟ چرا هفت اختر و دوازده برج با الگوی کنونی به هم متصل شده‌اند؟ چرا پیوند میان چهار عنصر و برج‌ها چنان‌اند که هستند؟ بر چه مبنایی طالع‌بینانِ گذشته سعد و نحس را به برج‌های گوناگون منسوب می‌کردند و با چه استدلالی پیوند میان هر برج با سویه‌ای از زندگی انسانی را برقرار می‌کردند؟ و در ‌‌نهایت اینکه آیا می‌توان معنای تمام این رمزگان را در یک اسطورهٔ یگانه و شناخته شده در کنار یکدیگر گنجاند و روابطشان را تشخیص داد؟ به این ترتیب آیا می‌توان ذهنیت اختر‌شناسان باستانی که این رمزگان را برای اختران و ماه‌ها ابداع کردند را درک کرد؟

اگر در پی پاسخ این پرسش‌ها هستید، این کتاب را از دست ندهید…