نشریه عینک دودی - شماره 4 به قلم دانشجویان و اساتید علوم پزشکی اصفهان و زیر نظر مهدی میرزاخانی نوشته شده است و در دو بخش فرهنگی و اجتماعی سعی دارد تا نگاه نقادانه به مسائل داشته باشد و راه حلی ارائه نماید.

در بخش شبهه‌ناک به شبهات و ابهامات شما که از طریق نرم‌افزار اندروید عینک دودی ارسال نموده‌اید پرداخته می‌شود. بخش ویژه در هر شماره نیز به موضوع خاص خودش می‌پردازد و در این شماره ارتباطات را از ابعاد مختلف بررسی خواهد کرد. همیشه قادر خواهید بود در بخش دانشجویی خاطرات تلخ و شیرین خود را به اشتراک بذارید و هم‌چنین خاطرات سایر نویسندگان را مطالعه نمایید.

در بخشی از مجله عینک دودی - شماره 4 می‌خوانیم:

ترم اول که بودیم مثل همه وارد دانشگاه شدیم و فکر می‌کردیم دانشجوییم، در حالی که اشتباه می‌کردیم، هیچ‌کس با ورود به محیطی جدید، شخصیت جدیدی پیدا نمی‌کند. همان‌طوری که شما با رفتن به بیمارستان، پزشک نمی‌شوید با رفتن به دانشگاه نیز دانشجو نمی‌شوید، برای دانشجو شدن نیاز دارید «قوانین نانوشته‌ای» را بیاموزید. اگر قوانین را فرانگیرید، ممکن است به دیگران یا خودتان آسیب بزنید، حتی ممکن است «دانشگاه زده» شوید و از بودن در چنین مکانی احساس ناخوشایندی داشته باشید. 

دانشگاه زدگی نشانه‌های متعددی دارد، نشانه‌هایی که در سر تا پای دانشگاه دیده می‌شوند. از خودتان شروع کنید و ببینید آیا تا به حال حس کرده اید که دانشگاه را دوست دارید؟ اگر حس کرده‌اید سر کدام کلاس یا برنامه بود؟ آنجا دنبال چه چیزی بوده‌اید؟ فقط دانش تخصصی خودتان، یا دانش چگونه زندگی کردن؟

اول باید مسئله دانشگاه زدگی برای خودمان روشن شود و ببینیم چه می‌شود که یک دانش‌آموز، دوازده سال با ذوق و شوق تلاش می‌کند که به دانشگاه بیاید و اکنون لحظه شماری می‌کند که از این دانشگاه برود؟ روز اول با شور و نشاط حالت را می‌پرسد و روز آخر به آرامی از کنارت رد می‌شود تا مبادا از او بپرسی چه خبر؟!