کتاب قبلاً پرنده بودم داستان پرنده‌ای به نام آریک است که توسط آدم‌ها اسیر می‌شود و بنا به اجبار در مکانی محبوس شروع به زندگی می‌کند و اتفاقاتی را تجربه می‌نماید که برایش تازگی دارد و از آن‌ها لذت می‌برد. اما با گذر زمان کم کم چشمانش رو به حقایق واقعی و تلخ آن جا باز می‌شود. 

در بخشی از کتاب قبلاً پرنده بودم می‌خوانیم:

آریک برگشت به سمت بلتون به اون نگاه کرد _ باید مطلبی رو از جکسون بپرسم
بلتون خندید _ مثلاً این که چرا ما الان پرواز نمی‌کنیم از اینجا بریم؟!
آریک از این که بلتون سوالش را می‌دانست غافلگیر شد.
_ بله.. دقیقاً
بلتون ضربه‌ی آرامی به سر آریک زد. _ یه ذره فکر کن پسر... به بقیه نگاه کن. . واقعا چرا هیچ کس هیچ واکنشی نسبت به آزادیش نداره
آریک به جمعیت خیره شد، واقعاً چرا؟! همین سوال هم پرسید _ نمی دونم، چرا؟!
بلتون بالش را دور گردن او انداخت _ آخه پسر تو به من بگو ما برای چی قبل از اینکه به اینجا بیایم پرواز می‌کردیم
آریک کمی فکر کرد، به نظرش آن‌ها از بدو تولد پرواز می‌کردند هیچ وقت به دلیلش فکر نکرده بود.

_ نمی دونم... ما همیشه پرواز می‌کردیم
بلتون دوباره خندید _ خب معلومه دیگه به خاطر غذا
_ غذا؟!
_ آره دیگه از صبح که بلند می‌شدیم تا شب که می‌خوابیدیم تنها کارمون رفتن از یک محل به محل دیگه برای پیدا کردن غذا بود. فقط وقت می‌گذراندیم ولی این جا چی؟! غذا همیشه آماده است، ما دیگه نیاز نداریم وقتمون رو تلف کنیم برای پیدا کردن غذا، ما اینجا تکامل پیدا کردیم، عوضش به کار‌های مهم‌تری می‌پردازیم تا فقط به تأمین نیاز‌های اولیه‌مان فکر کنیم. بلتون مکثی کرد و ادامه داد _ حالا بهم بگو برای چی مهاجرت می‌کردیم؟
_ به خاطر تغییرات آب و هوا