کتاب شاهزاده گیلاس نوشته‌ی داینا مالوک، با ترجمه و تدوین اسماعیل پورکاظم و مُنضم به تصاویر متعدد و مناسب می‌کوشد، تا نقش اصلی والدین را در آیندۀ فرزندانشان تبیین نماید.

شیوۀ صحیح رفتار والدین با فرزندان در قصّه‌ها:

انسان‌ها برای بقاء و تداوم حیات خویش نیازمند زادآوری هستند، تا فرزندانی که از آن‌ها برجا می‌مانند، با استفاده از امکانات موروثی و سعی و تلاش خویش بتوانند نقشی شایسته بر جهان هستی بگذارند. 

فرزندان برای اینکه نقش خویش را به خوبی ایفاء نمایند، باید دارای تربیت و آموزه‌های صحیحی باشند و در این میان نقش آموزش علمی و تربیت اجتماعی هیچکدام بر دیگری رجحان ندارند چنانکه در قرآن مجید هم تعداد دفعاتی که آیات کریمه با تعلیم و یا تزکیه آغاز یافته اند، برابر می‌باشند. (و یزکیهم و یعلم الکتاب و الحکمه...). 

نقش آموزش و تربیت با پدر و مادر در کانون گرم خانواده آغاز و در مهد‌های کودک (مکتب خانه‌های قدیم)، مدارس، دانشگاه‌ها و اجتماع تداوم می‌پذیرد و در این گذر نقشی که پدر و مادر بواسطۀ در اختیار داشتن فرزندان در سنین کودکی و داشتن روابط عاطفی دارند، حائز اهمیت بیشتری است بدانگونه که بسیاری از دانشمندن از جمله "آلبرت شواتزر" تأثیر پذیری اطفال در سنین 14-9 سالگی و برخی دیگر سنین 9-6 سالگی را بیشتر از هر زمانی در طی دوران عمر آنان قلمداد نموده‌اند. 

به هر حال باید توجّه داشت که رفتارهای فرزندان بیش از 50 درصد تحت تأثیر وراثت می‌باشد و والدین در بهترین حالت بهتر است که به عنوان هادی، راهنما و مشاور صدیق عمل نموده و آن‌ها را به سمت شناسائی استعدادهای نهفته به موازات مکنونات قلبی خودشان راهنمائی نمایند، تا بر موفقیّت و رضایتمندی آنان از زندگی بیفزایند.