مصطفی رعیتی در کتاب فاصله از شیعه تا شیعه، با توجه به فاصله زیاد جوامع شیعی امروز با مدل مورد انتظار ائمه (ع) با استناد به روایات از منابع موثق به 100 صفت و ویژگی اخلاقی و معرفتی توصیه شده معصومین(ع) اشاره کرده و در مورد هر کدام توضیحاتی ارائه نموده است.

از خصوصیات این کتاب خلاصه نویسی و صراحت در طرح آسیب‌ها و مشکلات جامعه اسلامی و شیعی امروز و ارائه نسخه اهل بیت (س) برای درمان جامعه از شر آفات مختلف است. این کتاب به جهت پرداختن به همه صفات اشاره شده در روایات موجود جامع و کاملترین تالیف در محدوده موضوع مورد نظر است به طوری که مخاطب با خواندن کتاب و تامل در موضوعات مطروحه، از آن به عنوان شاخصی کاملا استاندارد به ارزیابی وضعیت اخلاقی و رفتاری خود بپردازد و با وجدانی بیدار و در نظر گرفتن انصاف جایگاه و موقعیت خود را در رسیدن به مقام شیعه حقیقی ارزیابی نماید. چه بسا این ارزیابی زنگ خطر را پیش از آنکه فرصت‌ها از دست بروند به صدا در آورده و تلنگری باشد برای بیداری و اصلاح و خودسازی افراد و گامی برای تبدیل جامعه شیعی به مدینه فاضله مورد انتظار خداوند متعال و ائمه اطهار (س).

در بخشی از کتاب فاصله از شیعه تا شیعه می‌خوانیم

مهم‌ترین اثر روزه بعد تربیتی آن است. روزه روح آدمی را لطیف و اراده انسان را «قوی» و غرایز او را «تعدیل» می‌کند.

از مرتاضان که از خودداری‌های مخصوص به تطهیر روح می‌پردازند، گرفته تا صوفیان که چله نشین‌اند و امساک از اصول آن‌ها است و عارفان که می‌گویند: «اندرون از طعام خالی دار تا در او نور معرفت بینی» همگی نقش محوری روزه در خودسازی و تهذیب نفس را باور دارند؛ زیرا روزه، تمرین مقاومت و آمادگی روحی در خودسازی است.

روزه بستر مناسبی را برای ایجاد تقوا فراهم می‌سازد. افرادی که سالیانه، یک دوره یک ماهه‌ای را برای مبارزه با خواسته‌های درونی می‌گذرانند، از آمادگی رزمی و دفاعی بیشتری برخوردارند. پیامبر اکرم (ص) شکم چرانی و شهوت جنسی را از جمله اموری برشمرد که پس از خویش، برای امت خود بیمناک بود.