توماس هابس یکی از بحث انگیزترین متفکران سیاسی دوران جدید است. در میان مفسران و پژوهشگران آثار هابس، داوری های گوناگون و متضادی در مورد آرای وی به چشم می خورد. از او به عنوان «وکیل جباریت» گرفته، تا «پیشگام حقوق بشر» یاد کرده اند. اما علیرغم این اختلاف نظرها در مورد وی، تردیدی در این زمینه وجود ندارد که توماس هابس در فلسفه ی سیاسی خود، نه تنها با رویگردانی از اندیشه ی سیاسی سده های میانه، بلکه همچنین با گسست از فلسفه ی سیاسی کلاسیک یونان، یعنی سنتی تقریبا" دو هزارساله، اندیشه ی سیاسی دوران جدید را پایه گذاری کرده است. هابس در فلسفه ی سیاسی خود، شالوده های استواری برای نظریه ی دولت به مفهوم مدرن آن ریخت. به جرئت می توان گفت که تمام فلسفه های سیاسی پس از هابس، در تداوم و یا واکنش سنجشگرانه نسبت به آن مفاهیم، ایده ها و پرسش هایی شکل گرفته اند، که نخستین بار در فلسفه ی سیاسی وی اندیشیده و طرح شده است. این نوشته آهنگ آن دارد، تا پرتویی بر فلسفه ی سیاسی توماس هابس بیفکند و بویژه از راه درنگی بر مهمترین اثر او یعنی «لویاتان»، برخی مفاهیم کانونی اندیشه ی وی را بکاود ...