حکیمی که نظریات وی تا حد زیادی، مخصوصاً در ایران، جانشین فلسفه مشائی شد، شهاب‌الدین یحیی‌بن‌حبش بن امیرک سهروردی بود که گاهی او را به لقب «مقتول» می‌خوانند، ولی بیشتر و بالخاصه در نزد کسانی که مکتب او را تا امروز زنده نگاه داشته‌اند، به عنوان «شیخ اشراق» شهرت دارد. سهروردی، با وجود کمی عمر، حدود پنجاه کتاب به فارسی و عربی نوشته که بیشتر آنها به دست ما رسیده است. نوشته‌های وی سبک جذابی دارد و از لحاظ ادبی ارجمند است، و آنچه به فارسی است از شاهکارهای نثر این زبان به شمار می‌رود که بعدها سرمشق نثرنویسی داستانی و فلسفی شده است. نوشتار حاضر به قلم سید حسین نصر به بررسی زندگی، آثار و اندیشه های این فیلسوف و اندیشمند بزرگ ایرانی می پردازد.