آواز،آهنگ،غنا و موسیقی،ریحانه ی طبیعت است که با آرامش بخشی به روان آدمی،او را به باغ،صحرا یا بیابان می کشاند و مونس شب های تنهایی اهل دل می گردد و انگیزه های کام یابی و حالات عرفانی را در او زنده می سازد و او را به عشق،سرور،نشاط،ملاحت،سرمستی یا مناجات می کشاند و بستر سالم سازی اندیشه و زنده دلی را در انسان پدید می آورد.فن موسیقی از پیچیده ترین هنرهای این زمانه است که در این میان،موسیقی و ردیف های ایرانی از اصیل ترین نوع آن می باشد.افشاری،دشتی،ابوعطا،همایون،بیات ترک،شوشتری،شور،شور شیراز،مثنوی،اصفهانَ،سه گاه،چارگاه،ماهور،نوا و راست پنج گاه؛هر یک مقام و دستگاهی از دستگاه ها و مقامات موسیقی ایرانی است که نوشتار حاضر خلاصه ای کوتاه از دست نوشته های برجای مانده از گذشته های دور است که به آموزش کلی آن می پردازد.