هنوز هم توتم پرستیم. هر کسی توتم دارد. از میان اشیای این عالم هر کسی خود را با یکی از آنها خویشاوند میابد. احساس میکند که میان او و آن پیوندی است مرموز که حس میشود و وصف نمیشود و آن توتم اوست. شخصیت خویس را در توتم خویش احساس میکند. خود را در آن میبیند: جایگاه آن "خود حقیقی" و راستین و پنهانی و صمیمیتش را در توتمش می یابد. "توتم" هر کسی "خود" اوست که در خارج از وی وجود یافته و مجسم شده است...