تاکنون بارها در زمینه کار و پیشه و پول سخن رانده ایم و اینک میخواهیم آنچه در این زمینه گفته ایم و گفتنیست در این کتاب فراهم گردانیم. چیزیکه هست زبان فارسی که در دیگر زمینه ها نارسا بوده، در این زمینه نارساتر میباشد و بسیاری از معنی هاست که واژه برای آن نیست و ما ناچار بوده ایم واژه هایی پیدا کنیم یا از خود بگذاریم و این واژه ها گذشته از آنکه معنایش از خود سخنها پیداست در پایان کتاب یکایک زندیده شده.

کسانی این کار را بما ایراد میگیرند و با زبان آخوندی چنین میگویند: زبان برای تفهیم و تفهم است. مگر ما ها که این کلمه های جدید را استعمال نمیکنیم نمیتوانیم ادای مقصود نماییم؟

ولی ما پاسخ این ایراد را در جای خود داده ایم. بی گفتگو هر زبانی باید با واژه های خود گردد و دارای سامانهایی باش د. این سخن ماننده آنست که امیربهادرها و نیرالسلطانها بمشروطه و قانون اساسی ایراد گرفته میگفتند: باید مملکت را اداره کرد؟!.. مگر تاکنون که این مشروطه و قانون اساسی نبود، مملکت اداره نمیشد؟ !.. مگر پدران ما که اسم مشروطه یا قانون اساسی را هم نشنیده بودند زندگانی نمیکردند؟!