تفاوت فاحش بین اروپای شرقی و اروپای غربی را در این سفر حس کردم. لهستان اولین کشوری است که من از بلوک فروپاشیده شرق دیدم و این سفر یکی از سخت ترین سفرهایم بود. خشکی سیستم کمونیستی در صورت مردمان و نوع برخوردشان هنوز قابل مشاهده است و می توانم بگویم لهستان تنها کشوری است که دلم نمی خواد آن را دوباره ببینم. این تنها یک روی دیگر سکه است.

‪ روی دیگر سکه رنجی است که مردمان لهستان در طول قرنها متحمل شده اند و این رفتار خشک و سرد بازتابی از ان است. مردمان کشوری که همیشه سرزمینشان طعمه دست اندازی همسایگانش بوده است ، چگونه می توانند به خارجیها روی خوش نشان بدهند ! بیشترین امار ویرانی و کشته های انسانی در جنگ جهانی دوم مربوط به لهستان است. در موزه تاریخ ورشو، فیلمی دیدم که مجموعه عکسهای ورشو در زمان جنگ جهانی دوم به ترتیب تاریخ بود. به پرده سینمای کوچک موزه زل زده بودم و بی اختیار اشکهایم می ریخت، درنده خویی بشر را عریان به چشم خودم دیدم

در سفر به لهستان دو شهر بزرگ این کشور را دیدم. کراکو (پایتخت قدیمی و پیشین آن) و  ورشو (پایتخت فعلی اش). «سلام ماری» را که به یاد ماری کوری نوشتم گزارشم از این سفر است.