صحاح ستّه>(صحیح ‏هاى ششگانه) شش کتاب روائى اهل سنّت است که عموم علماى اهل سنّت عموم روایات آنها را صحیح مى‏ دانند مخصوصا دو کتاب أوّل ـ که نامشان مى ‏آید و به صحیحین مشهورند ـ که آنها را مثل قرآن صحیح مى‏ دانند. ما منکر صحیح بودن بعض از روایات آنها نیستیم امّا اینکه همه آنها صحیح باشد، این را منکریم. از جمله دلایلى که براى ردّ اعتقاد آنها داریم تضادّ بعض روایات است، چه آنکه یقینا رسول خدا (ص) مطالب ضدّ و نقیض نفرموده است پس باید گفت راویان اخبار یا عمدا به آن حضرت دروغ بستند یا از روى نادانى و یا فراموشى مطالبى را به عنوان احادیث نبوى نقل نموده ‏اند.

در اینجا ناچاریم براى روشن شدن بعض اذهان توضیح دهیم که شیعه کتابى که ادّعا داشته باشد همه روایات آن صحیح است ندارد. حتّى کتب اربعه شیعه نیز خالى از روایات غیر صحیح نیست و لذا علماى این مکتب آنها را بررسى کرده و روایات غیر صحیح را کنار مى‏ زنند. از این گذشته از آنجا که اهل بیت عصمت و طهارت علیهم ‏السلام منتهاى تلاش خود را براى حفظ جان اقلیّت شیعه به‏ کار مى ‏بردند، گاهى روایاتى موافق آنچه که اهل سنّت بدان اعتقاد دارند مى‏ گفتند تا افرادى که به عنوان جاسوس‏ هاى دربارى براى شناخت شیعیان در محضر ائمّه علیهم‏ السلام حاضر مى‏ شدند نتوانند آنها را بشناسند و در مواردى دیگر روایت حق را بیان مى‏ کردند در حالى که ممکن است هر دو دسته روایت با سند صحیح نقل شده باشد و این نیز یکى از علل اختلاف روایات مى ‏باشد. البته آنان راه هاى کلّى شناخت روایات حق را بیان فرمودند که یکى از آنها مخالف بودن با عقاید عامّه است بدین‏ معنى که اگر دو روایت به دست ما رسید که یکى موافق عامّه و دیگرى مخالف آنها است و هر دو آنها از نظر سند بى اشکال است حق با روایتى است که مخالف قول عامّه است. بنابراین، اگر در این نوشتار و به طور کلى سلسله بررسی هاى صحاح ستّه به اشکالاتى برمى‏ خوریم که مشابه آن به روایات ما نیز وارد است علّت آن روشن باشد.