این کتاب به صورت جملات قصار و در رابطه با فرهنگ جامعه ی ما و جامعه ی انسانی می باشد.

احساس حسادت نوعی احساس لذت است، درست زمانی که دو نفر همدیگر را دوست دارند، احساس حسادت ما می خواهد که بیشتر با هم باشند و این لذت شرافتمندانه ی حسادت است.

حفظ ظاهر شخصیت، قدرت ادراک را از ما می گیرد، همین که باعث می شود ما فروانسانی باقی بمانیم، یعنی شخصیت ما آنچیزی باید باشد که دیگران از ما چنین انتظاری دارند، یا اینگونه در میان جمع مقبول می شویم، ما انسان های جمعی فروانسانی هستیم.

اغلب به دنبال شاد زیستن ما را از موضوع ابتدایی چرا زندگی هست و چرا باید زندگی کرد پرت می کند. همچون بودا که برای چرایی زندگی رفت و با چگونگی در آمیخت.

همیشه به دنبال فرصت گشتن، آنگاه گفتن که موقعیت فرا رسیده. سپس تصوری از آینده پیدا کردن و گفتن اینکه لذت به من روی آورده. این ابلهانه ترین شکل تصور است که رفتار منطقی و درست را از ما می گیرد. تصوری احمقانه که گاهی از شنیدن خاطرات، داستان ها، فیلم ها و یا حتی واقعیات برایمان به وجود می آید، غافل از آنکه زمان، مکان و شخصیت ها متفاوتند و تخیل نیز. اگر هم این طور نباشد به ما یک خوشبینی مفرط را القا می کند و یک بی صبری جاهلانه.