برآور نغمه‌ای از چنگِ دیگر

به راهِ دیگر و آهنگِ دیگر

نمی‌بینی زمستان رفت و آمد

بهارِ دیگری با رنگِ دیگر.

بهارِ دیگری از بیشه‌ای سبز

جنونی سرخ در اندیشه‌ای سبز

نگه کن کیمیایِ صبح را بین

هزاران رنگ گل، از ریشه‌ای سبز.

هزاران رنگ گل، جوشید از خاک

شرابِ زندگی نوشید از خاک

جهان، در مقدمِ صبحِ بهاران

درخشان خلعتی پوشید از خاک. 

خوشا این صبح و فریادِ خموشش

خوشا غوغایِ بی خشم و خروشش

خوشا آن قلّه تنهایِ البرز