محمود کیانوش، شاعر، داستان نویس و منتقد ادبی، در معرّفیِ کتاب «شکوفۀ حیرت»، می گوید: «از زمانِ نوشتنِ اوّلین شعرهای این مجموعه پنجاه و هشت سال می گذرد. به عبارت دیگر، اینها گزیدۀ شعرهای منثوری است که من در فاصلۀ بیست و یک سالگی تا سی سالگی (1334 تا 1343) نوشته ام. در آنها با جوانی همراه می شوید که با دلِ خود از شورِ عشق سرشار است، از دریچۀ احساسِ خود تماشاگرِ زیباییهای طبیعت است، با ملاحظۀ ستم و ناروایی در جامعه به خشم می آید، با تأمّل در معنایِ هستی دچارِ حیرت فلسفی می شود، و در عینِ حال می کوشد که در جریانِ تجربه های عینی و ذهنیِ خود، دریافتهایِ شاعرانه ای را که در لحظه هایی خاصّ بر او حادث می شود، با کلامی پاک و سنجیده تصویر کند. خوانندۀ جوانِ امروزیِ این شعرها با نمونه هایی اصیل از مشغولیت های فکری و روحیِ بعضی از جوانانِ پنجاه، شصت سال پیشِ جامعۀ خود، که چشم اندازی تاریخی و جهانی داشته اند، آشنا می شود.