آنچه محمود کیانوش در کتاب بردار این‌ها را بنویس، آقا! گفته بود، به عنوان دفتر «تذکره» در این نسخه‌ی جدید اثرش به جای خود باقی است.

اما حالا که با «خانه تکانی هشتاد و چهار سالگی» دارد برای سفر «سنگین» بارش را «سبک» می‌کند، هر چه در چهل و سه سال گذشته در انبارک زیر شیروانی داشته، موقتاً به یک گوشۀ حیاط منتقل شده است و در نتیجه یک کیسۀ بزرگ از نامه‌ها و یادداشت‌های بیشتر کسانی که در شصت، شصت و پنج سال گذشته، با او مکاتبه داشته‌اند، در دسترس او قرار گرفته است.

بنابراین می‌تواند قضیه‌هایی را که در دفتر «بردار این‌ها را بنویس، آقا» مطرح کرده است، بازتر و روشن‌تر کند و در خیلی موردها بگذارد خود اشخاص با زبان و انشاء خودشان، بسیاری ناخواسته و ناگزیر، پرده از ما فی الضمیر خود بردارند و گواه کژی فکرها و ناروایی کارهای خود باشند. این مدرک‌ها دفتر تازه‌ای را تشکیل می‌دهد که می‌شود «دفتر تکمله» و چون ناشر صاحب‌دلی پیشنهاد چاپ هر دو دفتر را داده است، دفتر دوم با پیشنهاد او، «بگذار ما این‌ها را چاپ کنیم، آقا» نامیده می‌شود.