راوی: امیر اردلان داودی

نعلبندیان در سال ۱۳۲۶ در تهران زاده شد. دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در روزنامه فروشی پدرش گذراند و پس از آشنایی با افرادی چون محمد آستیم گه دیگران او را استاد نعلبندیان تلقی می کردند و محمود استادمحمد و رفت و آمد به محافل هنری آن دوره مانند کافه فیروز در ۱۸ سالگی شروع به نوشتن کرد. با نگارش نمایشنامه «پژوهشی ژرف و سترگ در سنگواره‌های قرن بیست و پنجم زمین شناسی یا چهاردهم، بیستم فرقی نمی‌کند» جایزه اول مسابقه نمایشنامه نویسی نسل جوان را از آن خود کرد. این نمایش همان سال در جشن هنر شیراز نیز جوایز متعددی رانصیب خود کرد و نویسنده را به شهرت رساند، “پژوهشی ژرف وسترگ“ بعد از آن در سال ۴۸ در تالار سینمای کانون و به کارگردانی “آربی آوانسیان“ به اجرای عمومی در آمد. عباس نعلبندیان در سال ۴۸ به عنوان مدیر و عضو شورا در کارگاه نمایش مشغول به کار شد و تا اواخر سال ۵۷ در همین سمت باقی ماند. او در هشتم خرداد سال ۶۸ بعد از ۴۲ سال خودکشی کرد. خود“ نعلبندیان“ در گفت و گویی که اردیبهشت سال ۵۰ در مجله “تماشا“ چاپ شد ، می‌گوید :‌ «اصولا من تئاتر را به آن صورت نمی‌شناسم و آمدنم به این حوزه کاملا تصادفی بود. یعنی وقتی نمایشنامه “پژوهشی ژرف وسترگ“ را می‌نوشتم به این فکر نمی‌کردم که چیزی است ،که کسی بخواهد بخواند یا اینکه اجرا شود. تا وقتیکه این نمایش برنده جایزه شد. حتی دو سه نفری هم که بیشتر از آن این کار را خوانده بودند، نظر چندان موافقی نسبت به آن نداشتند«.

موضوع این داستان مرگ جوانی را به تصویر می کشد که روحش از قبر بر می خیزد و .....

زمان 59 دقیقه