من با تنفر از باشگاه رفتن بزرگ شدم. خیلی تلاش کردم تا والیبال، دراز و نشست و ورزش هایی شبیه اینا رو دوست داشته باشم ولی نشد! خانوادگی سعی می کردیم فعال بمونیم اما فعالیتمون به زورغذاهای ناسالم،  فست فودها و نوشابه هایی که می خوردیم نمی رسید!

بدون اینکه واقعا به کاری که می کنم فکر کنم، تصمیم گرفتم خوردن نوشابه و نوشیدنی های ورزشی رو کنار بگذارم. دیگه نمی خواستم فست فود بخورم. وزن کم کردم و دیگه بچه چاق مدرسه نبودم. اما در دوران دبیرستان اضطراب شدیدی پیدا کردم، طوری که دوسال مدرسه رو، غیرحضوری گذروندم. حتی با اینکه استرس مرتب به مدرسه رفتن رو نداشتم اما این اضطراب سرجای خودش بود و نمی تونستم تغییرش بدم. از بیرون رفتن می ترسیدم. می ترسیدم غذاهای جدید رو امتحان کنم. حتی از باز کردن نامه ها و ایمیل ها هم می ترسیدم و این وحشت مزمن رو حتی درمان هم نتونست از بین ببره.

به جای اینکه سراغ داروها برم، به سمت ورزش رفتم. دلهره ای که داشتم به خاطر ظاهرم نبود. چیزی نیاز داشتم که خودم رو وقفش کنم، مثلا یه برنامه روتین....