رژیم گرفتن مبارزه ای است که گاهی به شکست منجر می شود. هنگامی که برای لاغر شدن میزان مصرف غذایتان رژیم لاغری خود را کاهش می دهید، بدنتان خودش را در حالت هشیاری نسبت به گرسنگی قرار می دهد، و این ذهنیت را پیدا می کند که غذا کم و نادر است، بنابراین باید متابولیسم یا سوخت و سازش را کاهش دهد تا از کوچک ترین میزان غذای دریافتی اش بهترین استفاده را بکند. اگر، برای مثال، یک هفته رژیم شدید بگیرید و بعد از آن دوباره به عادات و الگوی تغذیه سابقتان برگردید، مثل این است که رژیم با تغذیه معمولی و طبیعیتان را با متابولیسم آهسته تر و کندتری مصرف می کنید و این بدان معناست که دوباره وزن از دست رفته را کسب نموده، شاید اضافه وزن و چاقی نیز پیدا کنید.

در اکثر رژیم های غذایی، پیش از آن که مکانیسم نگهداری چربی بدنتان به کار بیافتد، فقط میزان کمی چربی از دست می دهید. در حالت گرسنگی، بدنتان چربی را نگه می دارد، آب بدن از دست می رود و عضلات کوچک می شوند. اما اگر در وعده های زیاد و به میزان کم غذا بخورید، بدنتان«می فهمد» که غذا به اندازه کافی هست و لازم نیست در صورت کمبود غذا، هرگونه مازادی را ذخیره کند، و بدین ترتیب سوخت و ساز بدنتان در سطح خوبی باقی می ماند.

بسیاری هم پس از کاهش وزن و با گذشت مدت زمانی کوتاه دوباره شروع به پرخوری کرده و به وزن قبلی و یا حتی به بیشتر از آن می رسند. این مسأله باعث سرخوردگی شده و معمولاً تمایل به ادامه رعایت رژیم غذایی یا شروع مجدد آن از بین می رود. هدف از تهیه این فایل آن است که به بررسی علل شکست در رژیم های غذایی مختلف بپردازم.

در این فایل رایگان به بخش کوچکی از باورهای غلط می پردازیم.