در صدرِ این نکات و مقوله ها، این مسئله قرار دارد که این نوشته به هیچوجه جنبۀ انتقادی از گروه ها را نداشته و حقیر بگونه ای موجز، این مسئولیت را در نوشته ای دیگر ایفا نموده است. اما این سخن هرگز معنای آن را نمی دهد که این مقال، هیچ گونه رابطه و پیوندی به گروه ها، مرام و آرمانِ نهائیِ آنها، جهت گیری ها و نحوۀ تلاشهای آنان، امکانات و نحوۀ تحصیل و استفادۀ از آنها و… ندارد! چه حتماً خواهد داشت، لیکن نه به صورت مستقیم؛ زیرا که سخن ما متوجه هر یکِ از افراد مؤمن گروه ها بوده و آنها را در جریان رودخانۀ پر جذبه و پُر شور و پر توان و پر حماسه و پر غرور و پر عصیان و پر ایثار و پر اخلاصِ ملتِ مسلمان خویش قرار داده و با آنها بدردِ دل نشسته ایم. پس به اعتباری ویژه، روی حساب این مقاله با ملتِ مسلمان ما بوده و اگر در مواقعی انتقاد و پرخاش و تندروی هایی در بیان و روشِ ابرازِ برداشت از زمینه های سیاسی ـ نظامی و… بچشم می خورد، گذشته از آنکه از روی درد و دلسوزی است، پرخاش پر خلوص فرزند است نسبت به برادر و احیاناً پدر و…! و این وظیفۀ بزرگان است که بنشینند و تحلیل و تعلیل کنند: چیست که در برادر و یا فرزندمان این شرارۀ پرخاش خیز را ایجاد نموده است؟!