کتاب رسانه خاموش نوشته‌ی رضا کاوند و فرشاد گودرزی، بازی‌های رایانه‌ای را به عنوان رسانه‌ای نوظهور مورد بررسی قرار داده و سعی داشته تا مناسبت‌های میان این بازی‌ها را با حوزه‌های فرهنگی و سیاسی و به طور کلی در ارتباط با قدرت نرم مشخص کند.

 فصل اول این کتاب به روند شکل گیری ارتباط بین بازی‌های رایانه‌ای و موضوع مهم اسلام هراسی و قدرت نرم پرداخته و اهداف نگارش این کتاب را مشخص کرده است، در فصل دوم مبانی و مفاهیم مربوط به بازی‌های رایانه‌ای و اسلام هراسی مورد بررسی قرار گرفته و در پایان فصل با ارائه مدل نظری، سعی در ارائه تصویری مبسوط و کامل از بازی‌های رایانه‌ای و تأثیر آن بر پدیده اسلام هراسی داشته است. فصل سوم کتاب روش نشانه شناسی را به عنوان راهکاری در مواجهه با بازی‌های رایانه‌ای و تحلیل آن ارائه کرده است و به معرفی مصادیقی برجسته از بازی‌های رایانه‌ای در حوزه قدرت نرم پرداخته است و در فصل چهارم هر کدام از این نمونه‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته تا مخاطب را با ساز کارهای شکل گیری اسلام هراسی در بازی‌های رایانه‌ای بیشتر آشنا کند. در نهایت فصل پنجم این اثر به یک جمع بندی کلی در مورد بازی‌های مورد تحلیل پرداخته و با ارائه پیشنهادات و راهکارهایی سعی در ارائه راه حل‌هایی برای مقابله با تهدیدات احتمالی این بازی‌ها برای مخاطبان پرداخته است.

در بخشی از کتاب رسانه خاموش می‌خوانیم:

یکی از موضوعات اساسی که در بازی‌های رایانه‌ای تولید شده از جانب غرب مورد توجه بوده است موضوع اسلام و اسلام هراسی بوده است. این رویکرد فکری و ایدئولوژیکی غرب از سال 1995 به بعد در طیف وسیعی از بازی‌های رایانه‌ای تولید شده از جانب کمپانی‌های بازی‌های رایانه‌ای در محتوای بازی‌های رایانه‌ای به اجرا در آمده است و غرب از این بازی ها برای تضعیف گفتمان اسلامی و حملات همه جانبه به اسلام و کشور‌های اسلامی استفاده کرده است. در این راستا توجه به بحث بازی‌های رایانه‌ای به عنوان رسانه‌ای پر طرفداری کالاهای فرهنگی پر تقاضا، جایگاه آن‌ها در حوزه قدرت نرم و ابزاری شدن آن‌ها در دست امپراطوری غرب برای ایجاد مواضع ضد اسلامی را بسیار مهم کرده است.