داستان صوتی آفرینگان، اثر صادق هدایت در مورد زنی به نام زربانو است که پس از مرگش سایه او از او جدا‌شده و با سایه‌های دیگر جنازه‌ها در استودان (جایی که مردگان را در آنجا می‌گذاشتند که ابتدا ایشان را بدن بپوسد و تجزیه شود) هم صحبت می‌شوند. این سایه‌ها در روز هرکدام به هرجایی که دوست دارند می‌روند و در شب به استودان بازگشته و در کنار استخوان‌هایشان می‌مانند...

در قسمتی از کتاب صوتی آفرینگان می‌شنویم:

تنگ غروب بود، بعد از آن‌که آذرسپ موبد چند شعر از اشعار گات‌ها بالای سر مرده زربانو زمزمه کرد، لای کتاب را بست و با گام‌های سنگین به طرف در کوتاه استودان برگشت و از پله‌های جلو آن بزحمت پائین آمد. متولی آنجا دوید و در آهنین را با صدای خشک چندشناکی که کرد و روی پاشنه‌های زنگ زده‌اش چرخید بروی زربانو بست و قفل کرد. جسد زربانو تنها میان استخوان‌ها و گوشت‌های تجزیه‌شده مردگان دخمه خاموشی سپرده شد. آذرسپ عرق روی پیشانیش را پاک کرد و با سه نفر از خویشان زربانو و دختر گریانی که با آن‌ها بود بسوی شهر برگشتند...