کتاب صوتی زندگی من اثر آنتون چخوف درباره‌ی پسر جوانی به نام میخائیل است که برخلاف خانواده اشرافی‌اش، از کارهای تن پرورانه بیزار است و با وجود مخالفت پدرش، به کارگری می‌پردازد. به‌تدریج تحمل جو خانه برای او به‌قدری سخت می‌شود که از خانه فرار کرده و با دختری به نام ماریان آشنا می‌شود و...

زندگی من داستان بلندی است که به زبان چخوف و در ارتباط با خودش نوشته شده و ما را با زندگی این نویسنده بزرگ آشنا می‌کند.

آنتوان چخوف (Anton Pavlovich Chokhov) متولد 1860، داستان نویس، نمایشنامه پرداز روس یکی از پیشروان داستان کوتاه نویسی در ادبیات جهان، او زادۀ تاگانروک که در جنوب روسیه است. در ۱۸۸۴ تحصیلات خود را در رشتۀ پزشکی به پایان رساند ولی به جای طبابت بیشتر به نوشتن داستان پرداخت. او در این راه صاحب سبکی خاصی و تکامل یافته شد. وی در ۱۸۹۰ سفری به جزیرۀ ساخالین کرد که تبعیدگاهی برای محکومان امپراتوری تزار بود، در بازگشت از این جزیره، مجموعه داستان‌های ساخالین را منتشر کرد که از آثار به یاد ماندنی در زمینه کیفر شناسی است.

آنتون چخوف در زمان حیاتش بیش از ۷۰۰ اثر ادبی آفرید. او را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و بعد از شکسپیر بزرگ‌ترین نمایش‌نامه‌نویس جهان است. چخوف مبتلا به بیماری سل بود و به همین علت در ۱۹۰۴ در حالی که سن چندانی نداشت درگذشت.

در قسمتی از کتاب صوتی زندگی من می‌شنویم:

در ناحیه ی ما راه آهن در حال احداث بود. در روزهای تعطیل شهر پر از افراد ژنده پوش می شدکه به بچه های راه آهن معروف بودند و خیلی از مواقع این بچه ها را با سرهای خونین و پاهای برهنه به جرم دزدی سماور یا رخت و لباس به کلانتری می بردند. بچه های راه آهن معمولا نزدیک میخانه ها و بازار جمع می شدند. آن ها در آنجا نوشیدنی و غذا می خوردند و حرف های رکیک می زدند و برای دیگران مزاحمت ایجاد می کردند.

مغازه دارها برای سرگرمی این اراذل و اوباش گرسنه، سگ ها و گربه ها را اذیت می کردند و قوطی های خالی را به دمشان می بستندو برایشان سوت می زدند و سگ و گربه های ترسیده به سمت پایین خیابان می دویدند، در حالیکه قوطی های پشت سر آن ها طوری صدا می کردند که این حیوانات زبان بسته فکر می کردند غولی آنها را تعقیب کرده و آنقدر در شهر می دویدند که از شدت خستگی به حالت مرگ می افتادند.