کتاب آخرین عروس به قلم مهدی خدامیان آرانی به تحریر در آمده است.

صداى رعد و برق به گوشم مى‌رسید، بلند شدم از پشت میله‌ها به بیرون نگاه کردم. همه جا تاریک بود و باران تندى مى‌بارید.

نمى‌دانم چه شد که ناگهان بغضم ترکید. چند ساعتى بود که بازداشت شده بودم. شاید بخواهى بدانى ماجرا چه بود.

بهار سال 87 بود و من در شهر مدینه، مهمان پیامبرِ مهربانى‌ها بودم. در حرم پیامبر با چند جوان عرب در مورد آقا سخن گفته بودم; غافل از این که سخن گفتن در مورد آقا در این شهر جرم است.

وهّابى‌ها به من گفتند که تو را به دادگاه مى‌بریم و باید محاکمه شوى. حدّاقل سه ماه در زندان خواهى بود.

حالا باید منتظر دادگاه مى‌ماندم. نمى‌دانم چه شد که یاد مادرِ آقا افتادم. اشک در چشمانم حلقه زد و گفتم: «بانو! خودت کمکم کن!».

آن شب نذر کردم اگر نجات پیدا کنم، کتابى براى بانو بنویسم تا جوانان با ایشان و ولادت فرزندش بیشتر آشنا شوند.

فکر مى‌کنم یک ساعت بیشتر نگذشته بود که من آزاد و رها، دست بر پنجره‌هاى بقیع گرفته بودم و اشکِ شوق مى‌ریختم...

امروز خدا را شکر مى‌کنم که توفیقم داد تا به نذر خود عمل کنم و کتابم را بنویسم.

این کتاب را آخرین عروس نام نهادم، زیرا همه مى‌دانند که حضرت نرجس(س) تا قبل از آغاز روزگار غیبت، آخرین عروسِ حضرت زهرا(س) بوده است.