کتاب گمگشته دل به قلم مهدی خدامیان آرانی به تحریر در آمده است.

دورِ خانه خدا خلوت شده بود و من مى‌توانستم کنار درِ کعبه بایستم. آنجا جایى است که تو روزى مى‌آیى، مى‌ایستى و فریاد بر مى‌آورى: «اى مردم دنیا! من مهدى هستم».

لحظاتى آنجا ایستادم و به تو فکر کردم، دلم هواى تو را کرده بود، نمى دانستم چه باید بکنم. بر دورى تو اشک مى ریختم.

نمى‌دانم چه شد که به یاد دوستان خوبم افتادم. آن‌ها بارها از من خواسته بودند تا در مورد تو برایشان بنویسم. من دست به دعا برداشتم، شنیده بودم که دعا در آنجا مستجاب مى‌شود، از خدا خواستم به من توفیق دهد تا بعد از سفر کتابى بنویسم که جوانان بهتر بتوانند روزگار غیبت تو را بشناسند.

این گونه بود که بعد از سفر، قلم را در دست گرفتم و شروع به نوشتن کردم، تو خودت مرا کمک کردى تا این کتاب را تمام کنم.

اکنون اسم آن را «گمگشته دل» مى‌گذارم، امیدوارم که این تلاش را از من قبول کنى. تو خودت خوب مى‌دانى که من آقایى جز تو ندارم.