کتاب راه روشنایی به قلم مهدی خدامیان آرانی به تحریر در آمده است.

وقتى کودک بودى، مادر، تو را با اهل بیت (علیهم السلام) آشنا کرد و به تو آموخت که عشق به آنان، معناى حقیقى دین است، او از حضرت فاطمه (علیها السلام) سخن‌ها گفت و برایت قصّه مظلومیتش را بیان کرد.

این گونه بود که از ظلم‌ها و ستم‌هایى که دشمنان در حقّ فاطمه (علیها السلام) روا داشتند، آگاه شدى. تو دانستى که شیعه باید با دشمنانِ اهل بیت (علیهم السلام) دشمن باشد، این معناى «تبرّى» بود که تو به آن باور پیدا کردى.

سال‌ها گذشت، تو دیگر جوانى بودى که با اندیشه‌هاى مختلف آشنا مى‌شدى، سخن‌ها را مى‌شنیدى، حس کنجکاوى داشتى، سخنانى به گوش تو مى‌رسید که تو را متحیّر کرده بود، سخنانى که بوى دوستى با دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) را مى‌داد و بیزارى از آن دشمنان را زیر سؤال مى‌برد.

وقتى پیش من آمدى، من در چهره‌ات نگرانى زیادى دیدم، تو ترسیده بودى که مبادا راه را گم کنى! با من سخن گفتى، از دغدغه‌هایت حرف زدى، مى‌خواستى تا من به تو کمک کنم. آن روز، آیات و روایات را برایت بازگو کردم، کلام خدا و اهل بیت (علیهم السلام) نور است و رهگشا. در چهره تو آرامشى یافتم. شکر خدا که تو راه را پیدا کردى.

وقتى مى‌خواستى بروى به من گفتى: «چقدر خوب بود کتابى درباره اهمیّت دشمنى با دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) مى‌نوشتى و این سخنانى را که گفتى در آن ذکر مى‌کردى». سخنت به دلم نشست، از تو خواستم دعا کنى تا خدا این توفیق را به من بدهد. مى‌دانم آن روز تو از صمیم قلب، دعا کردى.

اکنون من نمى‌دانم چگونه خدا را شکر کنم، او بر من منّت نهاد و توفیق نوشتن کتاب «راه روشنایى» را به من ارزانى داشت، البته از تو هم باید تشکر کنم که این ایده را به ذهنم انداختى و دعایم کردى. ممنونم دوست جوان من!