کتاب صد دست لباس نوشته‌ی الئنور استس، داستان دختر نوجوانی به نام «واندا پترونسکی» است که با خانواده لهستانی‌تبار خود در یکی از شهرهای امریکا زندگی می‌کند. هم‌کلاسی‌های واندا در مدرسه او را مسخره می‌کنند تا اینکه….

نویسنده این کتاب، الئنور استس (Eleanor Estes) که در واقع خود یکی از هم‌کلاسی‌های واندا بوده سعی کرده است با نوشتن این داستان، اشتباه خود را جبران کند. گناه او «بی‌تفاوتی» نسبت به آزار واندا بود. این داستان در سال ۱۹۴۵ جایزه «نشان نیوبری» را اخذ کرد و در سال ۲۰۰۷ یکی از صد کتاب منتخب معلمان «انجمن آموزش ملی» امریکا گردید. این کتاب برای نوجوانان مناسب است.

کتاب صد دست لباس (The Hundred Dresses) برای کودکان گروه سنی (ب) و (ج) در نظر گرفته شده است.

در بخشی از کتاب صد دست لباس می‌خوانیم:

دو دختر با عجله از ساختمان مدرسه خارج شدند و در سر بالایی خیابان به سوی بلندی‌های بوگینز حرکت کردند، همان بخشی از شهر که در این بعد از ظهر ماه نوامبر جوی ناپایدار و بارانی و مرطوب و ملال‌انگیز دارد. پگی با لحن خشنی گفت «خب، من حداقل او را خارجی صدا نکرده‌ام و اسمش را مسخره نکردم. من هیچ وقت فکر نمی‌کردم که او این قدر باهوش باشد که بفهمد داریم مسخره‌اش می‌کنیم. فکر می‌کردم او خیلی کندذهن است. وای! ببین او چه نقاشی‌هایی کشیده است! منو باش که فکر می‌کردم من هم دارم نقاشی می‌کشم».

مدی نتوانست چیزی بگوید. او فقط آرزو می‌کرد که بتوانند واندا را پیدا کنند و به او بگویند از اینکه اذیتش کرده‌اند خیلی متاسف‌اند. و به او بگویند که همه کلاس او را تحسین می‌کنند، و لطفا از اینجا نرو، همه با تو رفتار خوبی خواهند داشت و این‌که او و پگی با هر کس که با او خوب نباشد دعوا خواهند کرد. مدی در ذهن خود این گونه خیال‌پردازی می‌کرد که او و پگی به قلدرهایی که می‌خواستند واندا را اذیت کنند حمله می‌کردند. یک نفر می‌گفت «پترونسکی – اونسکی» و او و پگی با او دعوا می‌کردند. مدی مدتی خود را با این افکار آرام کرد، ولی این فکرها خیلی زود ناپدید شدند و او دوباره احساس ناراحتی کرد و آرزو کرد که‌ ای کاش همه چیز برگردد به روزهای خوبی که هنوز شروع به تمسخر واندا نکرده بودند…