کتاب امامت و مهدویت در قرآن و نهج البلاغه و روایات به قلم علیرضا ملکی در ۱۳ بخش به بررسی مباحثی از جمله اعتقاد به منجی در کتب ادیان مختلف و فلسفه‌ی غیبت امام زمان می‌پردازد.

همان گونه که تابش خورشید، خود دلیل وجود  و حقانیت آفتاب است، ائمه‌ی معصومین نیز هر کدام در دوره خود یگانه روزگار بوده‌اند.

نهج البلاغه امام علی (ع) بعد از قرآن کریم  بهترین کتاب برای انسان‌سازی است. بحث‌های توحیدی حضرت علی و سایر ائمه که در کتاب توحید شیخ صدوق جمع‌آوری شده دارای عالی‌ترین مضامین فلسفی و استدلالی است.

ادعیه‌ی به جا مانده از ائمه که در کتاب‌های مختلفی نظیر صیحیفه‌ی سجادیه و صیحفه‌ی علویه و اقبال سید ابن طاووس و بحارالانوار و مفاتیح الجنان و اقیال شیخ طوسی آمده است دارای عالی‌ترین مضامین عرفانی است.

در بخشی از کتاب امامت و مهدویت در قرآن و نهج البلاغه و روایات می‌خوانیم:

مسلم آن است که پس از خاتمیت، بدون وجود امام و بلکه بدون شناخت و تمسک به امام در عقاید دینی، گسست و انحراف به وجود می‌آید. چرا که از یک طرف انسان دستخوش لغزش، خطا، عصیان و نسیان است و از طرف دیگر، ارسال سلسله‌ی نبوت، خاتمیت پذیرفته است. بنابراین تنها رشته اتصال مطلوب خالق و مخلوق و تنها راه قطعی و مسلم به دست آوردن هدایت و سعادت از طریق امام امکان‌پذیر خواهد بود. در غیر این صورت هدف و فلسفه وجودی آفرینش انبیاء محقق نشده و زمین برای بشریت خالی از حجت خواهد ماند. در نتیجه، امامت مکمل و جایگزین خاتمیت و مشروعیت خاتمیت به مقبولیت امامت و ولایت است. تاکنون، هشت دلیل از دلایل عقلی ضرورت وجود امام در جامعه از دیدگاه تشیع، مورد بررسی قرار گرفت. اکنون دلیل و برهان دیگری از ادله عقلی لزوم امام را بیان می‌نماییم.