کتاب مسافر به قلم سهراب سپهری شعری زیبا و دلنشین از این شاعر محبوب است.

سهراب سپهری متولد ۱۳۰۷ در شهر کاشان است. شهرت سهراب سپهری به خاطر اشعارش است و بیشتر به عنوان شاعر شناخته می‌شود. او در زمینه نقاشی و نویسندگی نیز فعالیت کرده است.

سپهری از مشهورترین شعرای معاصر ایرانی است و شعرهایش به زبان‌های خارجی بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، ایتالیایی و … ترجمه شده است. وی در یکم اردیبهشت ماه ۱۳۵۹ در شهر تهران درگذشت.

سهراب این کتاب را در سال‌های آخر زندگی خود نوشته است. و به گفته بعضی از دوستانش ناتمام مانده است…

در بخشی از کتاب مسافر می‌خوانیم:

دلم عجیب گرفته است.
تمام راه به یک چیز فکر می‌کردم
و رنگ دامنه‌ها هوش از سرم می‌برد.
خطوط جاده در اندوه دشت‌ها گم بود.
چه دره‌های عجیبی!
و اسب، یادت هست،
سپید بود
و مثل واژه پاکی، سکوت سبز چمن‌وار را چرا می‌کرد.
و بعد، غربت رنگین قریه‌های سر راه.
و بعد تونل‌ها،
دلم گرفته،
دلم عجیب گرفته است.
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو، که روی شاخه نارنج می‌شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست،
نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف نمی‌رهاند.
و فکر می‌کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد. "
نگاه مرد مسافر به روی زمین افتاد:
"چه سیب‌های قشنگی!
حیات نشئه تنهایی است. "
و میزبان پرسید:
قشنگ یعنی چه؟
- قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال
و عشق، تنها عشق ترا به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس.
و عشق، تنها عشق